WIKANG PANTURO: HINDI LAMANG IISANG WIKA

        

Ang Wikang Filipino ay wikang panturo. Wikang Filipino  ang angkop na gagamitin upang ituturo ang kung anong mayroon sa kulturang Pilipino. Ang Filipino ay hindi lamang Tagalog, ito ay kumbinasyon sa maraming wika sa kapuluan na siyang inilalarawan sa Resolusyon  96-1, 1996 ng KWF. Dahil sa tinataglay nitong bokabularyong mula sa iba’t ibang wika, madali lamang matutunan ang wikang ito kung ito ang gagamitin bilang wikang panturo. 

otoo namang ang Filipino ay isang mahalagang asignatura mula sa elementarya pa hanggang sa pinakamataas na yugto ng edukasyon. At, hindi naman ito nawalan ng saysay dahil napakahalaga talaga ang papel ng Wikang Filipino sa pambansang komunikasyon. 

Ang pagtuturo ng wikang Filipino, mapalawak ang kaalaman ng mga estudyante na maaring may mga salitang natutunan at naririnig sa ibang tagapagsalita na hindi pa tamang anyo  gaya na lamang ng mga salitang "nakakaalam", "nakakalito", "nakakagulat", at iba pa  na hindi pala naayon sa mga lagda ng lingguwistika. 

Sa pagtuturo ng Filipino at pagbibigay pasulit,  ang mga estudyante magkakaroon ng reporma at matutuo na na ang tama ay "nakaaalam", "nakalilito", at "nakagugulat". Kailangan lamang ng kaunting pag-iisip upang matutunan ang wikang Filipino bilang wikang panturo. Sa ganitong pangyayari, marami ka pang matutunan sa sariling kultura dahil lamang sa pamantayang pangwika. Sa kasong ito, ang pagkatuto ng Filipino ay isang daan na akademikong komunikasyon at mahiwalay ito sa hindi istandard na pagsasalita at pagsulat. Dagdag pa, ang wikang Filipino ay pambansa at dapat nararapat ituro at pag-aralan.


Ang Wikang panrehiyon ay wikang panturo.  Ang wikang panrehiyon tulad ng Tagalog,  Ilocano, Cebuano, Hiligaynon, Waray, Kapampangan, Bikolano, Pangasinense, Maguindanaowon, at Kinaray-a at iba pang mga diyalekto ay may mahahalagang papel upang malinang ang pagkilala sa sarili nga bawat isa. Ang pagkilala sa sarili ay daan sa sariling pagkakilalan bilang Pilipino at ito ay isang  layunin  ng edukasyon. At, ang wikang panrehiyon ay isang mahalagang salik sa kalakarang ito, dahil ito ay ang Unang Wika (L1)  ng isang indibidwal. Ang wikang panrehiyon ay ang pinakaunang wika na siyang magdadala ng sinuman upang ipahayag ang kanyang sarili—- ang kanyang mga kaisipan at mga damdamin. At, kung matugunan ito, ito ay ang isang hagdananan upang maging isang makabuluhang kasapi sa lipunan, Dahil sa wikang panrehiyon, dito rin natin makilala ang ating tiyak na kultura. Ang wikang panrehiyon ay daluyan sa ating  pag-uunawa sa ating pagka-iba-iba kahit tayo ay iisang bansa.

Sa pananaw na pangwika, ang wikang panrehiyon ay isang pundasyon sa pagkatuto ng iba pang wika, at isang mahalagang bagay na hayaan munang matuto ang isang bata ng kanyang unang wika—ang wika sa pamilya upang bago matuto ng iba pang wika. Mainam na payamanin muna sa bokabularyo ng Unang Wika ang isang bata bago turuan ng iba pang wika.

Ang Wikang English ay wikang panturo. Matagal nang panahon na ang English ay bahagi ng kurikulum sa pagsasabatas ng Bilingguwalismo sa taong 1974.  At, ang kurikulum ay naglalahad ng mga asignatura na ituro sa English. Hanggang sa kalaunan ng pagrebisa ng saligang batas na tinutumbok ang English na isa sa mga wikang panturo. At, hindi mapigilan ang pagbabago ng panahon, nagkaroon ng panibagong konsepto at naisabatas ang MTB-MLE sa taong 2009, kung saan ang Wikang Filipino at Wikang Panrehiyon  ay nanatili pa ring wikang panturo, ngunit nadadagdagan na sang-ayon sa pangngailan na ang magkakaroon ng global na integrasyon, English ay kailangan. Hindi naman ito bago.

Mapatunayan naman na ang  wikang panturo ay ang wikang ginagamit sa silid-aralan, ginagamit sa pagsulat ng mga aklat sanggunian, paghahanda ng pagsusulit, at ginagamit sa pananaliksik at sa mga iskolarling pagpapahayag o research conference; gayundin ang paghahanda nga  multi-media learning materials na mailathala sa internet. Hindi lamang iisang wika ito. At, dahil hindi maipagkaila ang pangangailangan ng ating bansa ang makibahagi sa pangmundong kalakaran at lalo na magkakaroon ng malaking bahagi ng pangmundong employment market.

 Sa  kultura at edukasyon, ang paggamit ng Wikang Filipino, Wikang Panrehiyon at Wikang English sa kurikulum ay may mga malalalim na basehan. At, ito'y nagsasaad na ang tatlong mga wika na ito ay may magkatimbang na halaga sa ating pagkikisalamuha sa lipunan, at pag-ambag sa kalinangan ng ating bansa, at sa buong daigdig.

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

MGA WIKANG OPISYAL: MGA WIKANG PANREHIYON, FILIPINO AT ENGLISH

             Naging wikang opisyal  sa Pilipinas ang ang Filipino ( na noo’y Pilipino) noong 1940 sa ilalim ng Batas Komonwelt Bilang 570. Sa taong 1968 ipinalabas ng kalihim ng Tagapagpaganap Rafael M. Salas ang Memorandum Sirkula Bilang 172 na nagbibigay-diin na ang ‘letterhead “ ng mga kagawaran, tanggapan, at mga sangay ng pamahalaan ay nararapat na nasusulat sa Pilipino,  pati na ang panunumpa sa tungkulin ng mga pinuno at empleado  ng pamahalaan ay sa Pilipino rin. Itong lahat ay mga kalakaran nakalipas na nagpapatunay na ang Filipino ay dati nang wikang opisyal sa Pilipinas. Ngunit, dahil sa nagbabago na ngayon ang kapakanan ng bawat isa at sa epekto ng globalisasyon, bukod sa wikang Filipino, kasama ang iba pang wika. Nangangahulugang hinirang ng mga pinuno ng bansa ang mga wika bilang opisyal sa paaralan, tanggapan at sa korenpondensiya—sa komunikasyon. Ang wikang opisyal ay nagsasaad na wikang magagamit sa transaksyonal na komu...
Magbasa nang higit pa

TAGALOG: BATAYAN SA PAGLINANG NG WIKANG PAMBANSA

Ang suliraning pangwika sa Pilipinas ay nararanasann na noon pang panahon ng Kastila. Isang malaking suliranin noong ang hindi pagkakaintindihan dahil sa iba’t ibang wikang sinasalita ng bawat pulo. Ang mga Kastila ay nag-aaral ng wikang katutubo upang matugunan nila ang kanilang layunin. Ngunit sa pagdaan ng panahon, dahil ang Ka-Maynilaan ang naging sentro ng bansa, maraming mga Pilipino ang natuto ng Tagalog. Ang Tagalog ay naging lingua franca sa buong   bansa at natutunan ng mga sinuman sa simulang makipagsalamuha sa sentro ng bansa. Alinsunod ng batas Tydings-Mc Duffie o Batas sa Kasarinlan na pinagtibay ni Franklin D. Roosevelt noong Marso 24, 1934 nagkakaroong ng pamahalahaang komonwelt ang Pilipinas, at si Manuel Luis Quezon, ang pangulo ng bansa at si Sergio Osmena bilang pangalawang pangulo—-ang pamahalaang napasailalim ng kapangyarihang Amerikano kailangang magkakaroon ng wikang pambansa ang Pilipinas upang tuluyan itong makalaya sa kasunduang mabigyang kalayaan ang P...
Magbasa nang higit pa

Ano Depinisyong ng WIKANG FILIPINO Ayon sa Resolusyon ng KWF sa Taong 1996?

 Mga Butihing Estudyante, Pagpalain kAyo! Ito ay isang tulong sa pag-aaral at layuning mapuno kayo sa kaalaman, sa panulat na ito ay mapag-alaman niyo ang kahulugan ng Wikang Filipino bilang pambansang wika na naayon sa batas. Unang dapat mabatid ng mga estudyanteng kumukuha ng asignaturang Filipino  ang matukoy kung ano ang kahulugan ng Filipino. Ang pinakamadaling kahulugan nito ay ang Filipino ay ang pambansang wika sa Pilipinas na nabubuo hango sa iba’t ibang wika at wikain sa Pilipinas. At, para maging tiyak, ang Komisyon sa Wikang Filipino noong Agosto 1996,   ay nagbibigay ng kahulugan ng Filipino bilang wika at ito ay nagsasasaad na: Ang Filipino ay ang katutubong wika na ginagamit  sa buong bansa bilang wika ng komunikasyon ng mga  etnikong grupo.  
Magbasa nang higit pa